H Weirdwave παρουσιάζει στους κινηματογράφους την ταινία Βερμίλιο: Η νύφη του βουνού της Μάουρα Ντελπέρο.
Μυστικά και ψέμματα σε ένα ειδυλλιακό χωριό, στη σκιά του πολέμου. Μία ταινία που σου κόβει την ανάσα.
*Αργυρός Λέοντας – Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας (2024)
* Βραβεία DAVID DI DONATELLO καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρωτοτύπου σεναρίου, παραγωγής, φωτογραφίας, ήχου και κάστινγκ.
*Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας
Δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία για τον Χρήστο Μασσαλά, μετά το «Broadway», ένα mockumentary για τον τρομο του να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα. Ειδική Μνεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2024, στο τμήμα «Γνωρίστε τους Γείτονες» για το καστ της ταινίας.
Ενα μωσαϊκό αναμνήσεων, εικόνων, ήχων, ιδεών και φαντασμάτων. Ενα κινηματογραφικό selfie, παιχνιδιάρικο, κυνικό, τρυφερό, ιδιόρρυθμο όπως κι ο ίδιος ο Λεός Καράξ. Ενας φόρος τιμής στον Ζαν Λικ Γκοντάρ
Η Samia είναι μια δραματική βιογραφική ταινία του 2024, σε σκηνοθεσία της Yasemin Şamdereli, που βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Σομαλής αθλήτριας Samia Yusuf Omar. Η ταινία αφηγείται το συγκλονιστικό ταξίδι μιας νεαρής γυναίκας που, παρά τις κοινωνικές και πολιτικές αντιξοότητες, επιδιώκει να πραγματοποιήσει το όνειρό της: να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η Weirdwave παρουσιάζει στις αίθουσες το 2073 του βραβευμένου με όσκαρ Ασίφ Καπάντια, ένα δυστοπικο ντοκιμαντέρ «αληθινής επιστημονικής φαντασίας» που κινείται στο μέλλον, για να αντιμετωπίσει τους κινδύνους του παρόντος. Ο Ασίφ Καπάντια, στο παρελθόν μας έδωσε τα πορτρέτα γνωστών προσωπικοτήτων, όπως η Έιμι Γουαινχάουζ, ο Ντιέγκο Μαραντόνα και πιο πρόσφατα ο Φέντερερ. Συνδυάζοντας πραγματικά γεγονότα του σήμερα με στοιχεία φιξιόν, στο 2073 μιλά για την εξουσία, τον Τραμπ, το Ισραήλ αλλά και την οικονομική και επιχειρηματική ελιτ των Μασκ, Ζούκερμπεργκ και Μπέζος. Στην ταινία εμφανίζεται η Σαμάνθα Μόρτον.
Δύο γυναίκες έρχονται κοντά στο επισκεπτήριο της φυλακής όπου κρατούνται οι άντρες τους.
Μία ταινία γυναικείας φιλίας, που απελευθερώνει.
Επίσημη συμμετοχή: Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών, Φεστιβάλ Καννών 2024
Η βραβευμένη πολιτική σάτιρα “ΘΡΙΑΜΒΟΣ” (TRIUMPH), η τρίτη και τελευταία ταινία της τριλογίας των Κριστίνα Γκρόζεβα και Πέταρ Βαλτσάνοβ, μετά το “Μάθημα” (2014) και “Δόξα” (2016).
Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Διεθνές Φεστιβάλ του Τορόντο, συμμετέχοντας στο διαγωνιστικό τμήμα «Platform», και απέσπασε σημαντικές διακρίσεις, όπως το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Ηθοποιού, Καλύτερου Σεναρίου, το Βραβείο Κοινού και το Βραβείο της Ένωσης Βούλγαρων Κινηματογραφιστών, στο GoldenRoseBulgarianFeatureFilmFestival 2024.
Μια κωμωδία του παραλόγου γεμάτη παρεξηγήσεις και αλλεπάλληλες ανατροπές.
Το καναδικό και το ιρανικό σινεμά σε μία απρόσμενη κινηματογραφική συνύπαρξη που θα συζητηθεί.
Η Weirdwave παρουσιάζει στα σινεμά την ταινία Οικουμενική γλώσσατου Μάθιου Ράνκιν, που κέρδισε κοινό και κριτικούς στο φεστιβάλ των Κάννων 2024.
Aυτή η απρόσμενη κωμωδία του παραλόγου που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, κέρδισε το βραβείο κοινού στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες, και υπήρξε υποψήφια για όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας.
Κέρδισε επίσης το βραβείο καλύτερης καναδικής ανακάλυψης στο Φεστιβάλ του Τορόντοκαι τον Χρυσό Αλέξανδρο στο τμήμα Film Forward του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ένα μαγικό animation που κέρδισε το βραβείο Κοινού στο μεγαλύτερο Φεστιβάλ Ταινιών Κινουμένων Σχεδίων του κόσμου: το φεστιβάλ του Ανεσί.
Μια σαγηνευτική ιστορία αδελφικής αγάπης !
Ένα οπτικό ποίημα για τη θέση των γυναικών σε έναν κόσμο πατριαρχίας, ταξικής ανισότητας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Από το διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών στις υποψηφιότητες για Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς ταινίας.
Οι “Εικόνες Φαντασμάτων”/Pictures of Ghosts“, είναι ένα ερωτικό γράμμα του Κλέμπερ Μεντόζα Φίλιο (Bacurau, Aquarius) στην πόλη των παιδικών του χρόνων στο Ρεσίφε. Ένα οπτικό ταξίδι γεμάτο νοσταλγία και πολιτισμικές αναφορές, που εξερευνά τη μεταμόρφωση της πόλης μέσα από τις δεκαετίες, εστιάζοντας ιδιαίτερα στη σημασία των κινηματογραφικών αιθουσών που κάποτε αποτελούσαν κεντρικούς κόμβους κοινωνικής ζωής. Με στοιχεία ντοκιμαντέρ, προσωπικής αφήγησης και ιστορικής αναδρομής, ο Mendonça Filho αναδεικνύει την επιρροή του σινεμά στην ατομική και συλλογική μνήμη, αναδεικνύοντας τη σχέση της τέχνης με την ταυτότητα και τη μνήμη μιας κοινότητας.
