Η εκπληκτική γοητεία του βιβλίου δεν έγκειται τόσο στην πρωτοτυπία του, όσο στην εντυπωσιακή ζωντάνια των χαρακτήρων του, «καλών» και «κακών», «συμπαθητικών» και «αντιπαθητικών». Οι πρωταγωνιστές δεν είναι χάρτινες δισδιάστατες καρικατούρες του τύπου «το γενναίο παλικάρι», «ο κτηνώδης εχθρός», «ο σοφός μάγος», «το ταχύτατο ξωτικό», «ο βαρύθυμος νάνος». Όχι, οι ήρωες της ιστορίας είναι άνθρωποι με αδυναμίες, εμμονές, φοβίες, ιδιαίτερα χαρίσματα, και ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας μας παρουσιάζει τις περιπέτειές τους μας κάνει να ενδιαφερόμαστε πραγματικά γι’ αυτούς, να συμμετέχουμε στα πάθη τους, να πονάμε με κάθε αμυχή τους, να χαιρόμαστε ακόμα και με τις ελάχιστες χαρές που απολαμβάνουν στη διάρκεια του ταξιδιού τους, όπως ένα καρβέλι φρέσκο ψωμί, μια πηγή νερού, ένα προσωρινό καταφύγιο από την καταρρακτώδη βροχή ή την αφόρητη ζέστη.